دوشنبه 23 اسفند 1395
شب ناسور
نويسنده:
ابراهیم حسن بیگی
ناشر:
موزه عبرت ایران
قطع:
رقعی
تعداد صفحات:
223
نوبت و سال انتشار:
چاپ اول - زمستان 1395
قيمت:
20000 تومان
چكيده:
ماجرای رُمان «شب ناسور» از زبان یک شکنجهگر ساواک بنام «اصغر ضحاک» روایت میشود. ضحاک یکی از شکنجهگرهای ساواک است که در زندان کمیته مشترک ضد خرابکاری، بازجوی نیروهای انقلابی است. او در جریان آزادسازی زندان کمیته به دست نیروهای انقلابی، فرنچ و لباس زندانیها را میپوشد و همراه دیگر زندانیها سوار بر دوش مردم، از زندان کمیته آزاد میشود. سپس فهرستی از انقلابیهایی که در زندان کمیته مشترک بازجویشان بوده و قادر نبوده از آنها اعتراف درست و صحیحی بگیرد، فراهم میکند و تصمیم میگیرد ضمن تغییر چهره، در نقش یک خبرنگار سراغشان برود تا حرفهایشان را بشنود و آنها را با اعترافاتشان در زمان بازجویی زیر شکنجه مقایسه بکند و در پایان، آنها را به قتل برساند.
در ادامه، هر کدام از انقلابیون از فعالیتهای خود علیه رژیم و چگونگی بازداشتش و خاطرات شکنجه در زندان کمیته میگوید و اصغر ضحاک نیز با تطبیق گفتة آنها با آنچه در زیر شکنجه اعتراف کرده، به بسیاری از سوالات بیپاسخ ماندهاش پی میبرد و در انتها نیز با اسلحه کمری، آن افراد را به شهادت میرساند.
در پایان داستان، خانمی به نام فریبا علیپور، پس از این که تمام فعالیتهای انق
موضوع:
رمان
توضيحات:
اگه کسی با توحش بارز پهلوی در برخورد با آزاد اندیشی آشنا نباشد، قادر هست با خواندن این کتاب، به خوبی از اوضاع و احوال زندان کمیته مشترک ضد خرابکاری مطلع شود. نام «ضحاک» هم که نویسنده به عنوان لقب و پسوند اسم، به شکنجهگر کمیته داده، با عملکرد وی در هنگام بازجوییها انطباق دارد.
حسنبیگی در روایت اتفاقات زندان مخوف کمیته مشترک، به نوعی مستندنگاری کرده است. او برای واقعیتنمایی رُمانش، خاطرات بسیاری از مبارزان سیاسی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی را خوانده و با آنها حرف زده است. به تعبیری، نویسنده توانسته است بخشی واقعی از تاریخ انقلاب اسلامی را به شکلی دراماتیک در قالب رُمانی خوشخوان ارایه دهد. حسنبیگی توانسته است ضمن مطالعة مستندات تاریخ شفاهی موجود در موزه عبرت ایران، شکنجههای گوناگون ساواک را به روایت شکنجهگر و شکنجه شونده در دل داستان به شکل واقعی توصیف نماید.
بنا به تاریخ شفاهی ادبیات انقلاب اسلامی، شکنجهگران ساواک در برخورد با مبارزان انقلابی مرزهای بیشرمی و بیحیایی گفتاری و عملی را درنوردیده بودند و آقای حسنبیگی این واقعیات را در دل وقایعی دراماتیک، با نثری محترم و خوشخوان، توانسته است به خواننده نقل بکند.
|