حمايت شاه از سياست‌هاي امپرياليستي آمريكا در جهان
يكي از مظاهر حمايت شاه از سياست‌هاي آمريكا در جهان، حمايت از مداخلات غيرانساني و اقدامات جنايتكارانه آمريكا در ويتنام مي‌باشد. دولت آمريكا كه سال‌هاي طولاني درگير يك جنگ وحشيانه در ويتنام بود و با نهايت قساوت مردم بي‌پناه ويتنام را با انواع و اقسام بمب‌هاي شيميايي، ميكروبي، آتش‌زا، خوشه‌اي و هر نوع سلاح ممنوعه ديگر قتل‌عام مي‌كرد، به دنبال جلب حمايت دولت‌هاي ديگر از جنايات خود بود تا هم از انزواي فشار افكار عمومي مردم جهان بيرون بيايد و هم براي ارتكاب جناياتش شركاي جديدي بيابد. در چنين شرايطي، رژيم شاه به شيوه‌هاي مختلف به حمايت از مداخلات امپرياليستي دولت آمريكا در ويتنام مي‌پردازد.
عليرضا ازغندي در مورد اين سياست شاه مي‌نويسد :
"روابط ايران و ايالات متحده آمريكا در سال 1347 نسبت به سال قبل گسترش بيشتري يافت و بي‌ترديد يكي از دلايل اصلي نزديكي و همبستگي دو كشور، طرفداري شاه از سياست خارجي آمريكا و به‌ويژه پشتيباني همه جانبه وي از حضور آمريكا در ويتنام بود. اين در حالي بود كه سياست همبستگي دولت ايران در همكاري با ايالات متحده در جنگ ويتنام، مورد انتقاد بخش‌هاي وسيعي از اقشار و طبقات مردم قرار داشت. در همان زمان، دولت ليندون جانسون از الطاف شاه و پشتيباني او در ويتنام سپاسگزاري مي‌كرد."
پس از اعلام دكترين نيكسون، شاه در جهت برقراري امنيت براي حفظ منافع آمريكا، ارتش را براي سركوب نيروهاي شورشي عليه غرب و حفظ دست نشاندگان آن، به مناطق مختلف اعزام كرد. اولين دخالت نظامي شاه، اعزام جنگنده‌هاي اف – 5 به ويتنام براي سركوب ويت كنگ‌ها بود. اين تصميم در پي درخواست آمرانه نيكسون بود. اسدالله علم وزير دربار شاه مي‌گويد:
" صبح روز پنجم آبان 1351، سفير آمريكا تلفن زد و اعلام كرد پيامي از نيكسون (رئيس‌جمهور) دريافت داشته مبني بر اين كه هواپيماهاي اف – 5 ما به ويتنام فرستاده شوند. بلافاصله با شاه تماس گرفته و گزارش دادم و او نيز موافقت كرد."
در يك مورد ديگر، شاه تعداد قابل توجهي از هواپيماهاي فانتوم (اف – 4) خود را براي كمك به آمريكا در سركوب ويتنامي‌ها به ويتنام مي‌فرستد. در گزارش "خيلي‌محرمانه" سفارت آمريكا به تاريخ 22 جولاي 1976 (31 تير 1355) در اين مورد چنين آمده است:
" هنگامي كه آمريكا در سال 1972 از ايران خواست كه پنجاه فروند هواپيماي اف - 4 براي استفاده در ويتنام تأمين كند، شاه دوازده دقيقه پس از عنوان‌شدن مطلب، پاسخ مثبت داد."
در مورد ديگري نيز شاه از جنگنده‌هاي اف – 5 براي كمك به آمريكا استفاده مي‌كند. ريچارد هلمز (از رؤساي اسبق سيا) در مصاحبه‌اي با مجله آمريكايي تايم (مورخ 18 دسامبر 1978) مي‌گويد:
" شاه در روزهاي پاياني جنگ ويتنام، بنا به درخواست آمريكا با فوريت هر چه تمام‌تر يك اسكادران هواپيماي اف – 5 به سايگون (پايتخت ويتنام جنوبي) فرستاد تا به نفع آمريكا وارد عمل شوند."
همچنين ايران محل توقف و سوخت‌گيري هواپيماهاي سنگين حمل و نقل و بمب‌افكن‌هاي ب – 52 آمريكايي در حال تردد ميان آمريكا – اروپا و ويتنام جنوبي شده بود.
در يك گزارش "سرّي" سفارت آمريكا به تاريخ پنجم آوريل 1977 (16 فروردين 1356) چنين آمده:
" به خواهش ما، ايران در كميسيون چهار دولت در ويتنام شركت كرد و به متفق ما (ويتنام جنوبي) تجهيزات نظامي تحويل داد."
فرح پهلوي نيز در اين مورد چنين مي‌گويد:
"محمدرضا مي‌گفت: در جريان جنگ ويتنام، نفت و بنزين و سوخت هواپيما به آمريكاييان رساندم و حتي هواپيماهاي جنگي ايران را در اختيار سرفرماندهي آمريكا در ويتنام جنوبي قرار دادم. هرچه به من گفتند، از جان و دل پذيرفتم و مانند يك غلام حلقه به گوش، مجري دستورات منطقه‌اي و فرا منطقه‌اي آنها بودم."
چنين است كه سوليوان (سفير آمريكا در تهران) از حكومت شاه اين‌گونه تعريف مي‌كند:
"حكومت شاه در ايران به‌عنوان نزديك‌ترين دوست و متحد ما در منطقه و يكي از پايه‌هاي محكم سياست‌هاي ما در خليج‌فارس و آسياي جنوب‌غربي به شمار مي‌آمد. در واشنگتن به‌طور كلي از شاه ايران به‌عنوان يك زمامدار روشن بين و يك متحد قابل اعتماد ياد مي‌شد و نظرات سياسي و خط‌مشي كلي او معمولاً با سياست آمريكا همراه و هماهنگ بود."
به نقل از كتاب: ردپاي 60 سال خيانت و جنايت - روايتي مستند از دخالت ها و جنايات آمريكا در ايران 1332-1392
تاليف: كامران غضنفري
منبع : روزنامه كيهان – شماره 20726 – دوشنبه 12 اسفند 1392- صفحه6