سلول‌های بندهای 5 و 6 نسبت به بندهای 1 و 2 بزرگتر بودند و از آنها بعنوان سلول عمومی استفاده می‌شد.
معمولاً زندانیانی را که دوره بازجویی‌شان به پایان رسیده بود به این سلول‌ها می‌فرستادند .
در بیشتر مواقع تعداد زندانیان در این سلول‌ها به حدی بالا می‌رفت که توان نفس کشیدن از آنها سلب شده و دچار کمبود شدید اکسیژن می‌شدند. در کلیه بندها امکانات گرمایشی و سرمایشی در پایین‌ترین سطح بود و زندانیان زمستان‌ها از سرما و تابستانها از گرما تحت فشار شدید قرار داشتند.